Ενα πηδάλιο και η ιστορία του..

2009..Νοέμβριος

Βράδυ 11.00 καιρός γεμάτο 7άρι έξω από το λιμάνι. Γερή κακοκαιρία με βροχή και swell γερό ακόμα και μέσα στο λιμάνι

Ένα τηλέφωνο από το λιμάνι, από φίλο, “ Ελα γρήγορα το σκάφος έχει πρόβλημα, κόπηκε τo μπροστινό ρεμέτζο και το σκάφος χτυπάει στο μόλο. ”

Σε λίγα λεπτά έφτασα στο λιμάνι και είδα ότι η πραγματικότητα ήταν χειρότερη από αυτά που μου περιέγραψε. Όντως το σκάφος χτύπαγε την πρύμνη επάνω στον μόλο, και όπως είναι φανερό, ενώ το σκάφος προστατευόταν από την εξέδρα μπάνιου, η κάτω μεριά του, αυτό το τεράστιο 180 πηδάλιο χτύπαγε σε βράχο. ! Ούτε να τολμήσει κανένας να ανέβει και να κάνει τι?  Να λύσει όλα τα σχοινιά και να φύγει? Είχε ήδη πάει το σκάφος πάνω από τον κολαούζο οπότε μπορεί να γινόντουσαν ακόμα χειρότερα τα πράγματα.  Όποτε πέρασα όλη την νύχτα, τραβώντας από άλλα σημεία ώστε τουλάχιστον να μην κοπεί και το άλλο ρεμέτζο. Σάλταρε ένας πιτσιρικάς απάνω, με κυριολεκτική αυταπάρνηση  και ένα  μικρό φακό έβαλε στο μπροστινό κοτσανέλλο ένα σχοινί.

Επόμενη μέρα.. η απόλυτη γαλήνη.. το κύμα είχε ανεβάσει όλο το βράδυ Πάνω στον μόλο ένα ολόκληρο χαλί από φύκια . Ακούγοντας τις ειδήσεις εκείνο το βράδυ έριξε έναν ολόκληρο προστατευτικό τοίχο στον  μόλο στο μικρολίμανο και βύθισε κάποια σκάφη.

Πήγα να δώ την ζημιά και περίμενα μισοβυθισμένο κλπ. Τίποτα.. Η απόλυτη γαλήνη , το σκάφος καμαρωτό, σαν να μην είχε περάσει η νύχτα. Τελικά, πολύ δύναμη τα παλιά σκάφη. Γερός πολυεστέρας, πραγματικά θαύμασα την τεχνική και το συμπαγές σκληρό της κατασκευής σε σχέση με ορισμένα σύγχρονα.

Το σκάφος  Έτσι κι αλλιώς θα έβγαινε  για ξεχειμώνιασμα σε λίγες μέρες όπως και έγινε. Η ζημιά φανερή, στο κάτω μέρος του πηδαλίου λόγω μπρακέτου που κράτησε το όλο πηδάλιο στην θέση του, σημειωτέον ότι το τιμόνι έστριβε κανονικά .

Στην συνέχεια με την βοήθεια του γερανού βγάλαμε το πηδάλιο και  το πήγαμε στον Βαγγέλη που έχει ναυπηγείο , καλός καραβομαραγκός  ναυπηγός μεγάλη εμπειρία σε ξύλινα. Το πηδάλιο ξύλινο, επομένως ότι πρέπει!

Ανοίγοντας το πηδάλιο στα δύο είδαμε ότι είχε  σπάσει στο κάτω σημείο του και το ένα από τα τρία  μέταλλα είχαν στραβώσει, οπότε δεν σήκωνε επισκευή, αγοράστηκε  καινούργιος άξονας, καινούργιες λάμες και πρώτης ποιότητας κοντραπλακέ από τον Μουρίκη.

Τα υλικά τα πήραμε από τον Ανδρέου και ξεκίνησε η δουλειά ! Φτιάχτηκε ο άξονας με τις λάμες του, και μετά πάρθηκε το εσωτερικό αποτύπωμα .

Αφού σκάφτηκε το 22άρι κόντρα πλακέ, μπήκε και κόλλησε με εποξικές σικαφλέξ , εποξικό στόκο και νταβίδια. Σε λίγες μέρες αφού στέγνωσε, άρχισε η διαμόρφωση το τρίψιμο και στο τέλος  ο σχηματισμός του τελικού σχήματος του πηδαλίου. Μετά έγινε ένα πέρασμα με τρία χέρια  με απορροφητικό εποξικό primer ξύλου , έτοιμο για να δεχθεί τα τελικά στρώματα επικάλυψης με εποξικό και υφαλόχρωμα.

Σε δύο μήνες, ήταν έτοιμο τοποθετημένο και   το σκάφος από τότε έχει περάσει πολλά και σκληρά χωρίς κανένα πρόβλημα. Εκείνη την χρονιά κατέβασα με την ευκαιρία όλο το υφαλόχρωμα μέχρι το gell coat, και με φίλο ναυπηγό πραγματογνώμονα, είδαμε ότι όλα ήταν εντάξει σε όλο το σκάφος στο δομικό του κομμάτι, στο πολυεστέρα, στο μπρακέτο, στην βάση του τιμονιού, ακόμα και την προπέλλα και την βάση του ποδιού της μηχανής , η Καρίνα και οι βάσεις  της κλπ   Αψογο το σκάφος! και τότε αντιλήφθηκα την ποιότητα κατασκευής που εφτιαχνε η Γαλλία στα χειροποίητα σκάφη !.

Υπήρξε μια σκέψη να φτιαχτεί απο πολυεστέρα με εσωτερικά πολυουρεθάνη ή άλλα ελαφριά υλικά, αλλα αποφασίστηκε να γίνει τελικά με τα ίδια υλικά που ειχε πρωτοκατσεκευαστεί.

Ναυπηγικά, μπορεί να ειχε καλίτερη άνωση, αλλα λόγω βάρους του σκάφους, τρόπου κατασκευής του πηδαλίου,  τρόπο χρήσης και κινδύνων του πηδαλίου διοτι εξείχε 09 εκατοστά πίσω απο την πρύμνη, και μετα απο συζητηση με ναυπηγό για άλλα σημαντικά επι μέρους θέματα αποφασιστηκε να ακούσουμε τον Ναυπηγό.

Ετσι εγινε η ιστορία του πηδαλίου και απο τότε μας οδηγουσε για χρόνια σε όλες τις θάλασσες αδιαμαρτυρητα χωρις κανένα απολύτως πρόβλημα , λες και δεν ειχε περάσει καμια καταιγίδα.