Φιλιππος Βιντζηλαίος : ΜΥΚΟΝΟΣ αλλιώς

Tweet

15/7/2016

Κλασσικό εσπρεσσάκι στο σκάφος μου, με ηλιο πρωινιάτικα, αυτόν που σε ζεσταίνει, σε ενοχλεί από το φως και δεν έχεις ανοίξει το μάτι. Χτυπάει το τηλέφωνο και ακούγεται διαπεραστική φωνή που ξυπνάει και βόδι ! Καπτεεν  σε χρειάζομαι !

Φίλος καλός στο τηλέφωνο……. Του έφυγε ο σκίππερ και αρχίζει τον εξάψαλμο, τα τάματα για να πάω για ένα ναύλο, μου τάζει θεούς και δαίμονες και Ουρι του Παραδείσου. Εγω πρωινιατικά ανένδοτος,  μέχρι που μου λέει την μαγική κουβέντα.. ΜΥΚΟΝΟΣ

ΟΥΑΟΥ. σκεφτομαι.. με καινούργιο σκάφος 40αρι καταμαράν  και hostess !!  τι καλύτερο, 4 άτομα στο σκάφος, hostess , καινούργιο σκάφος  οικονομικά οκ και βέβαια το τυράκι… Μύκονος.

Δέχομαι βεβαίως πετάω την σκούφια μου, προετοιμάζομαι και  30 Ιουλίου, Λαύριο  !. Γνωρίζω την hostess, μια εκπληκτική κυρία, και αρχίζουμε τις συνεννοήσεις, αφού εγκαταστήσαμε τα πράγματα στο σκάφος και κάναμε ένα πρώτο check inn. Έχοντας ένα καφεδάκι στο χέρι, μου βάζει ευγενικά πάνω στο τραπέζι μια λίστα 2 σελίδες με προμήθειες που πρέπει να πάρουμε από το σουπερμάρκετ.    Οκ……….. όταν εκεί μέσα πήρα την λίστα στο χέρι, βλέπω 2 φουλ σελίδες με ποτά !! τίποτα άλλο εκτός από φαγώσιμα κάτι τσιπς. 4 καρότσια ποτά  δηλαδή μεγαλης αξίας αγορά, τα ποτά σε ένα ταξί, στο σκάφος και ετοιμάζω όλο το check in ωστε να ειμαι έτοιμος  να δεχτώ τους πελάτες όπου με ενημερώνουν  ότι οι πελάτες θα μας συναντήσουν στην Μύκονο τελικά.

Το ταξίδι ξεκίνησε με τα φορτώματα αργά το απόγευμα και φτάσαμε στα Λουτρά όπου κ αράξαμε για βράδυ.  6 ώρα την επομένη φύγαμε και με ένα ωραίο πεντάρι, άνοιξα και τα πανάκια, και φτάσαμε το απόγευμα στο λιμάνι της Μυκόνου. Ο Νικόλας μας περίμενε δέσαμε  στην εξωτερική που βλέπει στο λιμάνι  και ηρεμία.

Οι πελάτες νεαροί Γερμανοί ήρθαν το βράδυ τελικά, μπήκαν μέσα στο σκάφος  ήπιαν ένα ποτάκι και έφυγαν γιατί είπαν ότι δεν είναι τόσο άνετο και  θα κοιμούνται  στο ξενοδοχείο και το θέλουν για μπάνιο και πίσω.

Ο καιρός είχε αρχίσει να φορτώνει από την επόμενη μέρα.. το 5 έγινε ένα ωραίο 6 – σιγά το πράμα δηλαδήΜυκονος χωρίς αέρα γίνεται?  Βεβαια η διαδρομή ήταν παράκτια από το λιμάνι μέχρι το Ναμμος , οπου θα περιμέναμε για μπάνιο και πίσω. Φτάνοντας όμως στο Ναμμος  γινόταν της τρελής από σκάφη και αποφασίσαμε να πάμε σε μια παραλία μετά. Ο καιρός είχε φορτώσει  πολύ  οπότε μπόλικη αλυσίδα καμιά  75  μετρα με 11 μέτρα βάθος, υπολογίζοντας τον αέρα οτι ειναι σταθερός Βοριάς,   Κάνουμε αγκυροβολία , είναι η Hostess μπροστά και αφού ρίχνει καμιά 60αρια μέτρα , σταματάμε για να ασφαλίσω, Κάνοντας ανάποδα το σκάφος ξέσερνε συνέχεια με άμμο κάτω. Κάποια στιγμή έπιασε «σκληρά «  η Άγκυρα κακό δλδ.., οπότε ετσι κ αλλιώς κατέβηκαν οι πελάτες με το τέντερ  να πάνε εξω για μπανιο.

Στην ολοκλήρωση της αγκυροβολίας, διαπιστώνω ότι το σκάφος είναι καινούργιο και δεν έχει για κάποιο λόγο,  τοποθετημένα μουστάκια στην καδένα !!  η Αγκυρα ήταν πολύ μέσα από την πλώρη και δεν είχε καν  ράουλο μπροστά ώστε να έρχεται μπροστά η αγκυρα να το κοτσάρω. Τηλεφωνημα στην εταιρεία , μου λενε δεν πειράζει φτιαξε τα …. Αναγκαστικά λοιπόν να πάω να τα  φτιάξω και να πέσω να τα τοποθετήσω.Με την μάσκα, είδα οτι ειχε μια πέτρα μπροστα απο την Αγκυρα.  Ο αέρας εν τω μεταξύ είχε φορτώσει αρκετά έως πάρα πολύ και όταν έριξα βουτιά να τα εγκαταστήσω,  το σκάφος άρχισε να φλιπάρει με ταχύτητα δεξιά αριστερά σε σημείο επικίνδυνο.

Σαν να είναι ένα θηρίο, με πέταγε δεξια αριστερά και  δημιουργούσε απίστευτα ρεύματα στην κίνηση δεξιά αριστερά και δεν μπορούσα ούτε μουστάκια να περάσω ούτε τίποτα. ! Η περιπέτεια να βάλω τα μουστάκια δεν ολοκληρώθηκε γιατί οι πελάτες με τον αέρα που φύσαγε,  ήρθαν πίσω και ζήτησαν να φύγουμε οπότε όλα οκ δεν χρειάστηκα τελικά τα μουστάκια..

Ξεκινώντας,  μαζεύει η Hostess την Αγκυρα, και διαπιστώνει ΄΄ότι έχει γίνει «κάτι»,  αυτό που υποπτευόμουν …  η Αγκυρα ειχε πάει και σφηνώσει γερά κάτω από ένα βράχο, οχι πετρούλα που φαινόταν ,  θαμμένη σε σχήμα οκτώ η αλυσσίδα  απο το πολύ φλιπάρισμα, και δεν ερχόταν με τίποτα,

Ωρα 17.00 Αρχίζει να πέφτει ο ήλιος και ο αέρας αντί να πέφτει, να λυσσομανάει. Το σκάφος βέβαια να πηγαίνει σαν τρελό δεξιά κ αριστερά αλυσσοδεμένο και να προσπαθώ να πάω γύρω γύρω μπας και την ξεμπλέξω. Ο αέρας  εν τω μεταξύ άλλαξε και γύρισε λιγάκι  προς Ανατολικά ισχυρός, δεν μου έδινε ευκολία χώρου να το γυρίσω γιατί δεν μπορούσα ούτε να λασκάρω τίποτα,  οπότε βρέθηκε εγκλωβισμένο, να έχει πίσω βράχια και μπροστά να είναι γατζωμένη η Άγκυρα. Βάθος… 11 μέτρα !

Κάνω την καρδιά μου πέτρα, και ρίχνω βουτιά με ένα κλέφτη  σχοινί μπας και καταφέρω τίποτα να περάσω. 11 μέτρα ελεύθερο χωρίς βαρίδια είναι λίγο ζόρικο ! εντέλει δεν τα κατάφερα, παρόλες τις 9 βουτιές και προσπάθεια με βοήθεια της αλυσίδας να φτάσω πάτο. Το θέμα φαινόταν άγριο, γιατι και να απελευθερώσω, με τόσο αερα ποιός θα ηταν στο τιμόνι μέχρι να φτάσω απάνω? ποιός θα έβαζε μπροστα στο κράτει τις μηχανές με 37 μίλια αέρα?.  Επόμενη λύση να φωνάξω από τον Πλατυ Γιαλό τον δύτη. Ελα όμως που είχαν φύγει όλοι και οι σχολές είχαν κλείσει.

Με τα πολλά ,  βρίσκουμε ένα δύτη που έφευγε τελευταίος και ήρθε τελικά με μεσολάβηση ενός ντόπιου και με αδρή αμοιβή 500 ζήταγε 450 πηρε..

Εν τέλει οι πελάτες κατέβηκαν με ένα βαρκάκι του Ναμμος να πάρουν ταξί για το σπίτι τους  γιατί οντως τα ειδαν σκούρα κι ας μην ανέβηκαν απο το στενό να δουνε κατάπλωρα τον αέρα και το κύμα.

8 βράδυ, γυρίζουμε πια προς το λιμάνι με 3-4 μέτρα κύμα κόντρα στο καταμαράν . Ευτυχώς είχαμε σφιχτοδέσει το τέντερ και την μηχανή του κι παρόλα αυτά γέμισαν νερό .

Φτάνοντας στο λιμάνι , είχαμε τουλάχιστον ακόμα την θέση. Ο αέρας εκείνη την στιγμή έδειχνε 42 σταματημένος .  Εκείνη την ώρα, ετοιμαζόταν να δέσει ένα μεγάλο κότερο παρα διπλα μας, οπότε κ εγώ έκανα κράτει. Το τρομερό ρεύμα και το ξέσερμα απο τον αέρα, άρχισε να μας πηγαίνει προς τα πίσω, οπότε μετά από 5 λεπτά ξεκινώντας  πρόσω, ανακαλύπτω ότι σβήνει η δεξιά μηχανή, γιατί από τον κυματισμό, ειχε πέσει μια πρυμάτσα και σερνόταν στο νερό. ! με το ξεσερμα που κάναμε πρός τα πίσω, πήγε και χώθηκε μέσα στην προπέλα.

Όπως ήμουν ρίχνω Άγκυρα και πάλι, πολλά μέτρα και εν τελει αφού έπιασε,   ειχα πάλι το πρόβλημα με τα μουστάκια και ξαναπέφτω στο νερό σχεδόν βράδυ να απελευθερώσω στα τυφλά την προπέλα. Το σκάφος αφού μου έριξε καμιά δεκαριά κουτουλιές γερές μέχρι που ζαλίστηκα, μπόρεσα επιτέλους να απελευθερώσω την προπέλα στα τυφλά, δεμένος πλέον με σχοινί γύρω από την μέση .

Ένας παλιός φίλος ιστιοπλόος ο Walter με το σκάφος Τrinity παλιος καλός ιστιοπλοος που γνωριστήκαμε σε μια Ρεγκάτα στην Αστυπάλαια γυρίζοντας, κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε και ξεκίνησε με ένα τέντερ να με συναντήσει .  Όταν ήρθε η ωρα και γύρισα πάνω στο σκάφος, με 42 μιλια  σταθερό αέρα οι μηχανούλες  βογκήσανε για να με πάνε ανάποδα μέχρι που έπιασα στον μόλο. Το σκάφος το δέσαμε με την βοήθεια όλων με πρυμάτσες, από τα πίσω, τα μεσαία κοτσανέλα, και από μπροστά. Τα μίλια έδειχναν ήδη 48. Το βράδυ ξεκίνησε με έναν βαθύ υπνο και πριν το χάραμα άκουσα ένα τρομερό ήχο πάνω στο deck. Εννοείται ότι βγήκα από το ταφοκρέβαττο της πλώρης που βρώμαγε πολυεστέρα, έτρεξα πίσω και δεν βρήκα τίποτα να εχει γίνει. Με το φακό έψαξα τα πάντα γύρω πάνω κάτω , κανένα πρόβλημα όλα σταθερά. Βέβαια δεν κοιμήθηκα πια από την σκέψη μήπως και προκύψει τίποτα και  έκατσα έξω στο τραπέζι τυλιγμένος  σε κατάσταση ξύπνιας νάρκωσης από την κούραση, κοιτώντας στο υπερπέραν  τα φώτα . Ο ήχος που ειχα ακούσει παραήταν δυνατός και σκεφτόμουν ότι ανα πάσα ωρα και στιγμή κάτι θα γίνει. Ηταν νύχτα ακόμα και δεν έβλεπα ουτε ζημιές, ουτε  λεπτομέρειες. Ο αέρας βέβαια δεν με λυπήθηκε εκείνο το βράδυ και συνέχισε τα ιδια ζόρια, οπότε ουτε προστατευτικές ζελατίνες ουτε τίποτα.

Όταν ξημέρωσε καλά καλά, άρχισα να ψάχνω όλο το σκάφος αλλά δεν έβρισκα τίποτα !! κάποια στιγμή με φευγαλέα ματιά κάτι δεν μου άρεσε στη μάτσα .

Βλέπω ότι η μάτσα ήταν πολύ χαμηλά .  Οντως είχε ξεκλειδωθεί και ειχε φύγει το κλειδί από το τράβελλερ  και η μάτσα είχε πέσει στο πλάι.

Εφυγα πηγα στον Νάζο, με τα πόδια στην κορυφή του βουνού 5 χιλιόμετρα με τα πόδια γιατι περίμενα 2 ωρες, τοτε τα ταξί ηταν όλα μπλοκέ με τουρίστες και κρουαζιερόπλοια, και βέβαια ετσι ξαναγύρισα. !

Ολη την ημέρα την πέρασα με μια σκύλα στο χέρι να σφίγγω κλειδιά βίδες κλπ. Το μισο σκάφος λες και το είχαν ξεβιδώσει.

Εκείνο το βράδυ κόπηκε το αριστερό κοτσανέλο από το σκάφος και πρώτη φορά είδα τον πολυεστέρα κάτω από το κοτσανέλο να φουσκώνει  παρόλα τα σχοινιά πρυμάτσες και σπρίγκ και μπροστινά που είχα ρίξει, έξη τον αριθμό !.

Ολη η υπόλοιπη εβδομάδα πέρασε με τα γνωστά 6άρια και οι πελάτες ήθελαν κάθε μέρα ασχέτως καιρού,  να τους πηγαίνω και να τους φέρνω  σαν ταξί. Βέβαια κατάλαβαν τι σημαίνει αέρας Μυκόνου

Εκεί γνώρισα και τον Πατρικ , ένα Γάλλο, που είχε ταξιδέψει από την Γαλλία με ένα τριμαράν με την γυναίκα του και την μικρούλα κόρη του δια θαλάσσης και πήγαινε στην κύπρο !

 

 

 

Μέγεθος σκάφους  όσο το τίποτα χωρίς κάλυψη καμιά !    Ατρόμητος πανέξυπνος και ιστιοπλόος.

Από αυτούς που εμπνέουν ότι ότι οσο και ζόρικα να περάσεις , το κόλλημα είναι κόλλημα και η ελευθερία του ανέμου και της θάλασσας δεν αλλάζεται με τίποτα ότι και να γίνει.

 

και εγω πάντως, έμαθα τι σημαίνει ΜΥΚΟΝΟΟΟΣ από την ανάποδη ! Απο τότε, την αγάπησα με τις αναμνήσεις της και όταν πάω στο λiμάνι με οποιοδήποτε σκάφος και τύχει να περνάω απο το σημείο σε εκείνο τον κόλπο, χαμογελάω σαν να αποτίνω ενα φόρο τιμής στα λάθη μου και στα λάθη τους. Ετσι ειναι, οποιος νομίζει οτι ξέρει την θάλασσα και το Αιγαίο τότε ξέρει τά πάντα.          Μέχρι την στιγμή που θα δεί το Αιγαιοπελαγίτικο 8άρι. Εχω Βιώσει πολύ δυνατούς καιρούς όπως πολλοι απο τους κυβερνήτες, αλλα ορισμένα τα θυμάσαι πιο εντονα.

Υ.Γ στην επιστροφή , από Μύκονο για Λαύριο, πιάσαμε με το gps 18,7 με πανιά , ερωτεύτηκα την αίσθηση της ταχύτητας  σε ένα καταμαράν  χωρίς ίχνος θορύβου παρόλο που μου ειχε αλλάξει την πίστη !.

19:25 Λαυριο  ! Οταν φτάσαμε στο λιμάνι ακριβώς την ώρα που έπρεπε , είδαμε ότι στην διαδρομή είχαν πέσει μέσα,  όλα τα καπάκια από τις οροφές. Και μετά σου λενε καινουργιο σκάφος…   Η εταιρεία μου κράτησε 200 ευρώ για το κοτσανέλλο , αλλά αξέχαστη εμπειρία ευτυχώς με μοναδικές αναμνήσεις και φωτογραφίες. Η Hostess, εχει να το λέει για αυτά που είδε πέρασε και αυτό που εχω να πω είναι οτι χαρη στην ψυχραιμία μας και την έλλειψη πανικού σε κάθε στιγμή, όλα πήγαν καλά και στο τέλος μας έκαναν δωρο πολλά ποτά, αφού ουτε μπόρεσαν να τα χαρούν απο τον υπερβολικό αέρα!  Στην υγεια τους ακόμα πίνω. Cheers MYconos!!